(ja) rozumiem, (ja) umiem

Dziś chciałam napisać parę słów na temat tych masowo występujących błędów dotyczących nieprawidłowej odmiany czasowników w czasie teraźniejszym. Te w temacie, to tylko dwa przykłady, moglibyśmy takich znaleźć więcej w języku polskim. Mowa tu o zapominaniu o „-m” w wygłosie, co sprowadza się do mówienia:

Ja nie rozumie

Ja nie umie

Oto odmiana tych czasowników (przepraszam, jeśli kogoś tymi banałami obrażę):

liczba pojedyncza:

ja  rozumiem, umiem

ty  rozumiesz, umiesz

on, ona, ono  rozumie

liczba mnoga:

my rozumiemy, umiemy

wy rozumiecie, umiecie

oni, one rozumieją, umieją (a nie błędnie używane rozumią, umią)

Zatem, jak łatwo zauważyć, w pierwszej osobie liczby pojedynczej mamy do czynienia z wygłosowym -m (umi-em, rozumi-em), a nie ę (e).

Pamiętajmy: (ja) rozumiem, (ja) umiem.